حجت‌الاسلام رییسی: کارهای اقتصادی مثل مشهدمال و جهان‌مال باید بازنگری شود
کانال تلگرامی حجت الاسلام و المسلمین رییسی اقدام به انتشار بخشی از
نظرات ایشان در مراسم تودیع و معارفه قائم مقام تولیت آستان قدس رضوی کرده است که
در ادامه مشاهده می‌کنید:
** کارهای اقتصادی از نوع مشهد مال و جهان مال باید مورد بازنگری قرار گیرد. امروز باید این سوال را مطرح کنیم که این مجموعه ها با حضور برندهای خارجی در آینده چه نسبتی با اقتصاد مقاومتی دارند؟
** اولویت گره گشایی از امور مشهدی ها، رسیدگی به محرومان و خدمت به زائران حضرت رضا(ع) باید در کلیه اقدامات و فعالیت های آستان قدس مورد توجه قرار گیرد.
** اسکان زائر در کمپ ها را در شأن زائران امام هشتم نمی دانیم زیرا کمپ ها برای موارد بحرانی استفاده می شود، نه برای شهر مشهد مقدس که به طور سالانه و مستمر پذیرایی حدود 25 میلیون زائر است.
ورود علی مطهری به هیئت رییسه مجلس به ضرر چه کسی است؟
مهدی محمدی در کانال تلگرامی‌اش نوشت: ورود علي مطهري به هيئت رييسه بيش
از هر كس به ضرر علي لاريجاني تمام خواهد شد چرا كه دائما بايد بر سر مواضع وي با نهادهاي
مختلف درگير بوده و جاه طلبي هايش به عنوان نايب رييس را كنترل كند. بنابراين، اگر
برخي افراد با هدف ظاهري حمايت از علي لاريجاني براي مطهري لابي كرده باشند، در واقع
به لاريجاني ضربه اي كاري زده اند.
آقای روحانی، سال 95 است نه سال 92
دکتر رضا سراج در کانال تلگرامی‌اش نوشت: آقای روحانی در سفر به آذربایجان
غربی، مثل یک نامزد انتخاباتی سخنرانی کرد. چرایی این اقدام را در این یادداشت بخوانید.
نگاه به ادبیات و وعده های روحانی
آقای روحانی در سخنرانی خود از این کلید واژه ها استفاده کردند : «اشتغال ایجاد می کنیم، کشاورزی را رونق می دهیم، معیشت را بهبود می دهیم و...» همچنین ایشان با وعده هایی برای آینده گفتند : «تسهیلات بانکی به واحدهای تولیدی اختصاص می‌یابد. ما بنا داریم بیش از یک میلیون نفر را در آینده وارد بازار کنیم.»
چرایی واژه‌فکنی آقای روحانی
1. مقابله با روند عبور اصلاح طلبان از دولت یازدهم؛
2. مقابله با برداشت عمومی از مستعجل بودن دولت روحانی؛
3. تبدیل کردن سفرهای استانی به فرصت های تبلیغاتی؛
4. امیدوار نگه داشتن مردم پس از ناکامی در برجام.
نتیجه
با این تفاسیر باید به آقای روحانی خسته نباشید گفت که پس از این همه وعده محقق نشده و ناکارآمدی -با اعتماد به نفس بالا- همچنان مثل یک نامزد انتخاباتی سخنرانی می کنند. آقای روحانی، امسال سال 95 است. سال 94 نیست. سال 93 نیست. سال 92 هم نیست. تکرار میکنم سال 95 است.
وقتی عربستان به 500 بیمارستان در یمن حمله میکند!
مازیار بيژنی در کانال تلگرامی‌اش کاریکاتوری درباره حملات سعودی‌ها به یمن منتشر کرده و نوشته است: در حملات سال گذشته عربستان به یمن 500 بیمارستان و مرکز درمانی ویران و 300 پزشک و امدادگر کشته شدند.
مرجع ضمیر «ما» در صحبت‌های هاشمی رفسنجانی کیست؟
سیدیاسر جبراییلی در کانال تلگرامی‌اش می‌نویسد:
آیت الله هاشمی رفسنجانی گفته اند: آمریکایی ها در مذاکرات هسته ای "نسبتا قوی عمل کردند و به نفع ما هم عمل کردند".
مرجع ضمیر "ما" در فرمایش ایشان که آمریکایی ها به نفع این "ما" عمل کرده اند، هر که باشد، قطعا کشور ایران نیست که رئیس بانک مرکزی اش می گوید دستاورد این مذاکرات برای "ما" تقریبا هیچ است.
پدر و پسر که اسوه اسارت و صبر شدند
کانال تلگرامی «درس و عبرت» به مناسبت ۱۲ خرداد، سالروز درگذشت حجت‌الاسلام علی‌اکبر ابوترابی و پدر بزرگوارشان آیت‌الله سیدعباس ابوترابی، بیانات مقام معظم رهبری درباره این دو عالم را منتشر کرده است.
رهبر انقلاب: «این پدر و پسر پارسا و پرهیزگار، در راه ضیافت بارگاه حضرت ابی‌الحسن‌الرضا (علیه آلاف التحیه والاسلام) بودند که به لقاء الله و با فضل و کرم او به ضیافت اولیاء مقرب الهی نائل آمدند و انشاءالله در بهشت رضای خداوند که پاداش یک عمر مجاهدت و صبر و استقامت و پاکدامنی آنان است مستقر گردیدند.
پسر، پس از سالها حضور در میدان‌های مبارزه‌ای دشوار با نظام طاغوتی، و پس از مشارکت شجاعانه در صحنه‌ی جنگ تحمیلی، سال‌های درازی محنت اسارت در دست دشمن نابکار و فرومایه را چشید و مبارزه‌ای دشوارتر از گذشته را در اردوگاه‌هایی آغاز کرد که او در آنها، همچون خورشیدی بر دلهای اسیران مظلوم می‌تابد، و چون ستاره‌ی درخشانی، هدف و راه را به آنان نشان می‌داد و چون ابری فیاض، امید و ایمان را بر آنان می‌بارید.
و پدر، با صبر و متانت یک فقیه فیلسوف و عارف فقدان و هجران چنین پسری را تحمل می‌کرد و آنچه را در حوزه‌های دانش دین آموخته بود، در عمل و منش خویش تجسم می‌بخشید.» (۱۳۷۹/۰۳/۱۲)
مجلسی که بیشتر شبیه مجلس دانش‌آموزی است!
داریوش سجادی در کانال تلگرامی‌اش نوشت: آقای عباس عبدی در مقاله «مقدم بر مساله اقتصادي چيست؟» با یک نگاه آسیب شناسانه به مجلس نوپای دهم متذکر نکته محیرالعقولی شده اند که در عین حال واقعیتی غیر قابل کتمان است.
آقای عبدی در مقاله خود ضمن ابرام بر اولویت داشتن مشکلات اقتصادی در کشور در ادامه اقرار داشته اند: واقعيت اين است كه حل مسائل كشور به اين راحتي كه فكر مي‌كنيم، نيست، به ويژه آنكه به احتمال فراوان فقط اندكي از نمايندگان موجود با مسائل اقتصادي آشنايي دارند، حتي آنان هم كه آشنا هستند و اقتصاد خوانده‌اند، لزوما بينش اقتصادي ندارند. پس چه بايد كرد؟ ... پيشنهاد مشخص بنده اين است كه رياست مجلس يا هيات رييسه آن، دو جلد كتاب «اقتصاد براي همه» و «بينش اقتصادي براي همه» نوشته آقاي دكتر علي سرزعيم را تهيه كرده و به رايگان در اختيار نمايندگان قرار دهند و از آنان بخواهند كه كتاب‌ها را در نخستين فرصت مطالعه كنند و در صورت امكان آزمون هم از آنان گرفته شود(!) اين دو كتاب درباره اقتصاد كلان و اقتصاد خرد است كه با زبان ساده و روان و با ذكر مثال‌هايي كه نمايندگان هر روز با آنها مواجه هستند، نوشته شده است. خواندن اين كتاب در درجه اول موجب تقويت بينش اقتصادي خواننده مي‌شود ... نمايندگانی که مي‌خواهند درباره سرنوشت اين ملت تصميم بگيرند، پس لازم است با مساله مهم آنان كه اقتصاد است نيز حداقلي از آشنايي را داشته باشند.
هر چند نباید و نمی توان منکر حسن نیت آقای عبدی در توصیه و تجویز ایشان و راهکار پیشنهادی وی بمنظور ملتفت شدن نمایندگان مجلس با الفباء دنیای اقتصاد شد اما نکته مغعول در این میان آن است که راقم به این واقعیت بی التفات مانده اند که قاعده بر آن است تا ابتدا باید چاه را بکنند آنگاه اقدام به سرقت مناره فرمایند!
کنگرسمن به تعبیر آمریکائی ها یا همان نماینده مجلس بقول خودمان عنوان پر طمطراق و پر وزانتی است که در عرف سیاسی به صاحب منصبانی در پارلمان اطلاق می شود که از حیث عمق مطالعاتی و سطح کارشناسی از معدل موجود در میانه فحول جامعه برخوردار از سطح نخبگی اند.
این کمال حیرت توأم با شماتت است که ابتدا با شور و شیدائی و پمپ هیجانات انتخاباتی به جامعه به لطائف الحّیل از قاطبه ملت برای جماعتی رای اعتماد و مجوز ورود به پارلمان را بگیریم و در فردای تاسیس پارلمانی با چنان راندمانی متقاضی طرح کاد و آموزش حین خدمت و کلاس اکابر اقتصاد برای آن نو وکیلان فاقد صلاحیت و تخصص کارشناسی شویم.
تلخ یا شیرین چنین مجلسی محصول مملکتی است که مهتران سیاسی اش قبل از انتخابات، رای دهندگان را به دمکراسی رمه ای و رای فله ای و اقبال کورکورانه به یک فهرست تشویق می کنند تا «آن» یکی فهرست رای نیاورد و در فردای کامیابی ترفندشان چنین توفیقی را توسعه یافتگی سیاسی مردم در تهران می نامند! و آنک که آن «عروس تعریفی» روی دست شان می ماند به صرافت بی صلاحیتی کارشناسی نمایندگان و لزوم برگزاری کلاس اکابر اقتصاد برای آن تافته گان جدا بافته می افتند!
طبعاً مجلسی که بدون توجه به ضرورت ها و کفایت ها و لیاقت ها و استانداردهای تکنوکراتیک لازم الاحصاء نمایندگانش تنها محصول رقابت های شخصی و سیاسی و جاه طلبی و پدرخوانده بازی های اصحاب پشت صحنه قدرت باشد؛ فرجام چنان مجلسی منطقاً چیزی جز این نمی تواند باشد تا به ضرب کلاس درس و مشق و تکلیف شب و امتحان و کارت آفرین و صد آفرین از ایشان آنی را بطلبند که قهراً می بایست قبل از ورود به مجلس حاصل کرده بودند.
